| Quilimbo | Quidam de Revel | Jalisco B |
| Dirka | ||
| Soda | Limbus | |
| Antigonee | ||
| Gala 110 | Caretino | Caletto II |
| Isidor | ||
| Corlanda III | Landgraf I | |
| Vera V |
Quilitino, geboren uit de combinatie Quilimbo x Caretino. Deze Caretino is niemand minder dan onze wondermerrie Gala 110, welke bijna uitsluitend GP paarden heeft gegeven. Van Gala erfde Quilitino niet alleen de "caretino-looks", maar ook haar bijzonder aangenaam karakter. Hij laat zich heel fijn rijden, heeft veel balans, is lichtvoetig, voorzichtig en is supersnel in zijn reflexen. Kortom, een atleet in wording, een super fijn karakter, een droompedigree en een bijzondere verschijning.
Quilitino, je bent wel degelijk zo speciaal als je looks doen vermoeden !
Het verhaal van…
Het verhaal van Quilitino is voor mij zo speciaal dat ik het toch even wil neerschrijven voor diegenen die het willen lezen.
Quilitino is een combinatie van mijn lievelingshengst Quilimbo en mijn lievelingsmerrie Gala. Quilitino had een volle broer die één jaar ouder was maar door een spijtig ongeval in de wei om het leven kwam.
Gala geraakte zelf niet meer drachtig maar er was uiteindelijk wel nog een laatste ET gelukt, Quilitino.
Deze werd geboren en mijn geluk kon niet meer op. Wat een atletisch veulen. Ik zei tegen mezelf: “Ik kan beter stoppen met fokken want beter wordt het nooit.” Twee keer per dag ging ik in de wei checken dat alles nog ok was…
Het noodlot is een te zwaar woord maar toen geraakte hij geïnfecteerd met het rhodococcus bacterie. Dit kenmerkt zich aanvankelijk steeds met een longinfectie en hoge koorts. Geen twijfel dat dit een zeer bedreigende aandoening is voor veulens, dus wij onmiddellijk met Quilitino richting Equitom.
Eerst de koorts en longinfectie onder controle krijgen, nadien zijn linker kniegewricht een aantal maal spoelen, want dit bleef gezwollen. Doordat hij nauwelijks nog gewicht namop zijn linker achterbeen, was er een barst ontstaan in zijn rechter kootbeen. Zijn knie beterde maar niet en er werd een plaatje met schroeven gezet om zijn rechter kootbeen te laten genezen.
Opnieuw een RX van zijn knie toonde het worst case scenario aan: osteomyelitis… De bacterie had het bot van zijn fenurcondyl beginnen aanwreten. De prognose was zo slecht en iedereen raadde me aan het op te geven. Maar dit kreeg ik niet over mijn hart. Ik vroeg Dr. Mariën alles te doen wat mogelijk was, ondanks de kleine kans op slagen. “Ik heb hem geopereerd alsof het mijn eigen veulen was”, verzekerde hij me. Het aangetaste botweefsel werd afgeschraapt en nadien was het nog enkele dagen wachten om te zien of alle bacteriën verwijderd waren. Gelukkig was dit het geval. Om zijn knie een zo groot mogelijke kans op genezing te geven werd deze nog behandeld met stamceltherapie.
Een lange revalidatieperiode volgde voordat hij terug de weide op kon.
Elke keer wanneer we Quilitino zijn bewegingen observeerden, was het beter dan de vorige keer.
Vandaag is Quilitino drie jaar en ziet alles er eigenlijk heel goed uit. Bij een laatste controle vroeg ik Dr. Mariën : “Zijn we het mirakel nabij?”. “Misschien wel, het ziet er alleszins heel goed uit”, was zijn antwoord.
Ik wil hierbij nog even Dr. Michiels bedanken voor de snelle en correcte diagnose en Dr. Mariën en zijn team voor de goede zorgen en uiterste inzet.
Dekgeld : 750€, garantie levend veulen
